21 მარტს თბილისი გადატვირთული აღმოჩნდა როგორც სატრანსპორტო მოძრაობით, ისე კულტურულად თუ სპორტულად. თეატრალური ფესტივალი ჯონ მალკოვიჩს მასპინძლობდა. საქართველოს ეროვნული ნაკრები ფეხბურთში, ლუქსემბურგის ნაკრებს დინამო სტადიონზე ეთამაშებოდა, ფინალში გასასვლელად და ევროპის ჩემპიონატზე მოსახვედრად. შოთა რუსთველის სახელობის თეატრის დიდ სცენაზე კი, ახლაგაზრდა ჯაზ-პიანისტი, ბექა გოჩიაშვილი თავის მეგობრებთან ერთად უკრავდა. მოკლედ, არჩევანი დიდი იყო. დავიწყე ფიქრი სად წავსულიყავი. ავერსი-რევერსი ვითამაშე, ქუდში ფურცელზე დაწერილი სახელები ჩავყარე, პატარა დოლურაც დავატრიალე, მაგრამ ყველგან ბექა გოჩიაშვილი ამოდიოდა. ეგ კი არა, ბილეთიც თურმე ბექას კონცერტზე მიყიდია. სხვა გზა არ მქონდა, ავდექი და რუსთაველის თეატრისკენ გავეშურე 🙂
ბექა გოჩიაშვილი- კლავიში
ლევან დეისაძე- ბასი
ზაზა ცერცვაძე- დრამი
სპეციალური სტუმარი:
ლაშა დეისაძე- ელექტრო გიტარა
ბექას კონცერტების მიმართ საზოგადოების დიდი ინტერესი უკვე დიდი ხანია არავის უკვირს, თუმცა ბილეთების გასაყიდად ჩაშვებიდან ძალიან მალე, ყველა ბილეთი გაიყიდა. ეს კი იმას ნიშნავდა, რომ საღამოს უამრავი სტუმარი ეყოლებოდა. ქალაქში გადატვირთული მოძრაობის გამო, თადარიგი დავიჭირე და რუსთაველის თეატრში საკმაოდ ადრე მივედი. მარტო არ ვიყავი. იქ მისულს, ალბათ 30 ჩემნაირი ”თადარიგიანი” მაყურებელი დამხვდა. ამასობაში თეატრის კარიც გაიღო და მის ულამაზეს ჰოლში შევედით. ხალხი თანდათან მატულობდა. მოლოდინი დიდი იყო. ყველას ეტყობოდა, რომ რაღაც ახალის მოლოდინში იყვნენ და პრინციპში არც ცდებოდნენ. ცოტა ხანში ზარიც დაირეკა და ნება დაგვრთეს დარბაზში ადგილები დაგვეკავებინა. უამრავი ნაცნობი სახე დავინახე. პიანისტი- ლუკა თოფურია, ფოლკლორისტი- დავით შუღლიაშვილი, მელომანი და კოლექციონერი, ჩვენი მეგობარი ვიტალი ჯაგინოვი. უამრავი ისეთი ადამიანიც, რომლების სახელებიც კი არ ვიცი. წლებია მხოლოდ ბექას კონცერტებზე რომ ვხვდებით და ასე დაუსწრებლად ვიცნობთ ერთმანეთს. სალამით და ღიმილით შემოვიფარგლებით ხოლმე და მოუთმენლად ველოდებით საღამოს დაწყებას.
როგორც იქნა დარბაზში შუქი ჩაქრა და პარტერიდან პირველი ტაშის ხმაც გაისმა . ბიჭები დინჯად მოკალათდნენ ინსტრუმენტებთან და დაიწყო… დაიწყო, მაგრამ რა დაიწყო. საღამოზე სულ 10 კომპოზიცია შესრულდა. ყველა მათგანი ბექა გოჩიაშვილს ეკუთვნის და სხვადასხვა დროს დაიწერა. ბექას ნიჭიერებაში უკვე არავის ეპარება ეჭვი, თუმცა რაც ამ საღამოს მაყურებელმა ნახა და მოისმინა, ამის გადმოცემა ნამდვილად გამიჭირდება. პირველივე კომპოზიციამ მსმენელი ”ყურებით დაიჭრა” და არაჩვეულებრივ ათ წუთში ამოგზაურა , საღამო კი ბექას სტილში წავიდა… რიტმულად, ჯაზურად, ზოგჯერ სევდიანად, თუმცა იმედიანად. მის ათივე კომპოზიციში უდიდესი შრომა და მუსიკის სიყვარული იგრძნობოდა. ერთმანეთს მიყვებოდა კომპოზიციები, რომლებიდანაც ვერ გამოარჩევდი რომელი იყო შენი ფავორიტი. ყველა კომპოზიცია ახალი თავგადასავალი იყო, მოგზაურობა ძალიან ინტიმურ სამყაროში, ბექას სამყაროში. საღამო კიდევ იმით გამოირჩეოდა, რომ გადატვირთული იყო პრემიერებით. კომპოზიციების უმეტესობა, სცენაზე პირველად შესრულდა და მსენელისთვის უცნობი იყო. სხვადასხვა მუსიკალური ხაზი და ბიჭების უდიდესი პროფესიონალიზმი. მათ, მართლაც გამორჩეული საღამო გვაჩუქეს და ამაში თქვენც დარწმუნდებით, როდესაც ჩანაწერს ნახავთ. (იხილეთ ბლოგის ბოლოს)
ის რაც კონცერტის მეორე ნაწილში მოხდა, მართლა არავინ ელოდა. ბექას სოლო ფორტეპიანოზე. ეს მართლა რაღაც სხვა, რაღაც სიგიჟე იყო. ბექამ ყველანაირი ზღვარი გაარღვია და გაიჭრა სადღაც არარეალურ სამყაროში. რაღაც მომენტში მეგონა ჩვენთან არ იყო, თითქოს იკარგებოდა სადღაც ასტრალში და შემდეგ ისევ გვიბრუნდებოდა. ეს უკვე სხვა ბექა იყო. სხვა ”ლეველზე” ასული. ისეთი, როგორიც არასდროს გვინახავს. ისეთი, როგორიც არასდროს მოგვისმენია.
ცალკე აღნიშვნის ღირსია ბენდის დანარჩენი წევრები.
ზაზა ცერცვაძის დრამი და ბექას მუსიკა უერთმანეთოდ ვეღარ წარმომიდგენია. ასე მგონია, ბექას კომპოზიციებში დრამი მხოლოდ ზაზამ უნდა დაუკრას, იმდენად გრძნობს ზაზა ბექას გულისცემას. მისი ყურება და მოსმენა ერთი დიდი კაიფია.
თუ სწორად მახსოვს, ლაშა დეისაძე და ბექა სცენაზე ერთად ლოქდაუნის დროს გამოჩნდნენ, Leno Session-ის პროექტის ფარგლებში. მას მერე ერთად ბევრჯერ დაუკრეს და ამჯერადაც სპეციალური მოწვევით იმყოფებოდა საღამოზე, სადაც დიდი პროფესიონალიზმით გაართვა თავი მასზე დაკისრებულ, არცთუისე იოლ მისიას.
ლევან დეისაძე. იშვიათი პროფესიონალი, რომელიც კიდევ უფრო მეტ ხიბლს სძენს ბექას მუსიკას. მისი ბასის ჟღერადობა და სირაბაისლე, საინტერესოს და მეტად სმენადს ხდის მელოდიას და თითქოს კრავს მთელ ამ სიმდიდრეს. თუმცა, მისი სოლო ერთ-ერთ კომპოზიციაში, იყო პირდაპირი გაგებით შოკი. იქ მყოფები, მსოფლიო დონის ბას-გიტარას ვუსმენდით.
საბოლოო ჯამში საღამო შედგა. ჩვეული ცეცხლის დანთებით და დადუღებით, როგორც ეს ბექას სჩვევია და უყვარს. ორ საათიანი სიგიჟე თითქოს მალე დასრულდა, რადგან დრო ძალიან სწრაფად გავიდა. ყველას სურდა არ დასრულებულიყო და გაგრძელებულიყო კონცერტი. ბექამ და მისმა მეგობრებმა, კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი სიტყვა თქვეს ქართული ჯაზის ისტორიაში. დიახ, სცენაზე მყოფი ოთხი ადამიანი, რომელიც თავისი საქმის პროფესიონალები არიან, კიდევ ბევრჯერ გაგვაოცებენ და გვამოგზაურებენ ჯაზის სამყაროში. ბექამ კი ამ საავტორო მუსიკით კიდევ ერთხელ შეგვახსენა, რომ მისი შესაძლებლობები უსაზღვროა. მისი იმპროვიზაცია, მისი ბგერა, მისი ნიჭი კიდევ ბევრჯერ ჩაგვაფიქრებს და აღგვაფრთოვანებს.
გარეთ გამოსულებმა შევიტყვეთ, რომ საქართველოს ნაკრებმა ლუქსემბურგის ნაკრებს 2-0 მოუგო. მალკოვიჩი კმაყოფილი, თუმცა წვიმით ცოტა შეწუხებული იყო. ჩვენ კი გაჯაზებულები და ენერგიით სავსენი ვიყავით. ემოციურად დატვირთულები, ბედნიერები. მოვუყვებოდი წვიმიან რუსთაველს და ვფიქრობდი: რა მაგარი გრძნობაა, როდესაც ხარ რამე დიდის ნაწილი. როდესაც ქმნი რაღაც ისეთს, რომელიც ნამდვილად ღირებულია და იცი, რომ ისტორიას დარჩება. რა მაგარია, როდესაც ხალხს უყვარხარ და ელოდება შენს გამოჩენას. რა მაგარია, როდესაც დარბაზი ივსება, ამ დარბაზში შენც ხარ და მოწმე ხდები რაღაც გრანდიოზულის, უდიდესის და ფიქრობ, გაგიმართლა რომ დაიბადე ამ დროში და ხარ გენიოსების თანამედროვე.
დიდი მადლობა ხელოვანთა გაერთიანება ”კონცეპტ არტ”-ს, მადლობა ნამდვილად ეკუთვნის მთელ შემოქმედებით ჯგუფს ამ დიდებული საღამოს დაგეგმვისთვის და სისრულეში მოყვანისთვის. ვიმედოვნებთ, რომ კიდევ ბევრ საინტერესო საღამოს შემოგვთავაზებენ.
პ.ს. რაც შეეხება ფოტო და ვიდეო გადაღებას. რა თქმა უნდა ეს არ არის პროფესიონალური გადაღება. რა თქმა უნდა არ არის ეს უმაღლესი ხარისხის ვიდეო თუ აუდიო მასალა. თუმცა ვთვლით, რომ იმ ადამიანებისთვის, ვინც რიგი მიზეზების გამო ვერ იმყოფებოდნენ კონცერტზე, ეს ფოტო თუ ვიდეო მასალა ნამდვილად გამოსადეგი იქნება და ისიამოვნებთ.
პ.პ.ს. ამასობაში, კიდევ ერთი არაჩველებრივი ამბავი დაგვეწია. 26 მარტს, საქართველოს ნაკრებმა ფეხბურთში, ევროპის ჩემპიონატის საგზური მოიპოვა. ეს ნამდვილად უდიდესი გამარჯვებაა. გვინდა მოგილოცოთ და შევუერთდეთ ამ დიდ ზეიმს. იმედი გვაქვს, ჩვენი ბიჭები ევროპაზე თავის სათქმელს იტყვიან და კიდევ ბევრჯერ გაგვახარებენ.